یونای من
سلام
روزهایی که میگذرد بوی تو ، بوی ناب هفت سالگی، بوی مدادهای تو و دستهای کپل و نرم و دوست داشتنی ات رو بارها و بارها به سینه می کشم. من هنوز ته دلم از اینکه شب ها با صدای من و قصه های شبانه به خواب میروی و گرمای دستهای من روی گونه هایت آرامش می اورد برایت را دوست دارم .
پسرک خوش قلب من ، شش ماهه ی دوم این سال کارهایی کردم که خودم خجالت می کشم بنویسم . آنهم برای چیزهای بی اهمیت و غیر مهم. اصلا چه چیزی در دنیا انهمه ارزش دارد که صدای من قرمز و ارامش من به عصبانیت تبدیل شود .بابت مداد سبزت هم متاسفم مادر. کنار چسب زخمی که روی ان بستم یک چسب بزرگ هم روی دل خودم زدم .دوباره روی خودم کار خواهم کرد . مراقبه ای از این ضروری تر هیچ گاه نداشتم .
در من چشمه ای از عشق به تو می جوشد که هر بار یک جرعه از آن می نوشم تمام وجودم را گرمی و طراوت دوباره در بر میگیرد .یونای چشم سیاه و پر لبخند من ، دوستت دارم آنگونه که حتما مادرم مرا دوست می داشت و دارد . آنگونه که پرنده ای جوجه های کوچکش را. دوستت دارم و برای بودنت و داشتنت به خود و خدا می بالم.
.به من ، نه به خودت، قول بده مردی شوی که عاشقانه همراه زندگیت را در آغوش بگیری ، به چشم هایش نگاه کنی و از دستپخت و زیباییش تعریف کنی ..می خواهم در تو مردی جوان رشد کند که صدای خنده هایش چراغ خانه ی پر مهرش شود و دستهای وفادار و قلب صادقانه اش پیشکش به اطرافیان و عزیزانت
این روزها را عمیق نفس بکش مادر ....روزهای ناب و برگشت ناپذیر ..این روزها را با تمام وجودت بازی کن مادر ... با تمام وجود از دیدن کارتونهایی که دوست داری لذت ببر ...من هنوز لذت شیرین دیدن کارتونهای کودکی را با هیچ چیز عوض نمی کنم . و با چشمهای این روزهایم دیگر آن لذت ها را نمی بینم .
به تو قول میدهم تا زمانی که وقت من فرا نرسیده باشد کنار تو و پدر بمانم . با جان و دل ، با عشق و افتخار
به من قول بده سالهای بعدت را خوب و عالی بسازی ، پایه های مثبت اندیشیدن و مهر ورزیدنت را با تمام قوا بنا نهادم .
دوستت دارم پسرکم، یونای پر مهر مادر .